Μπορεί για τους περισσότερους Λιβανέζους το Ισραήλ να θεωρείται «εχθρός», όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία στηρίζει την απόφαση της Χεζμπολάχ να ανοίξει πολεμικό μέτωπο στο νότιο τμήμα της χώρας ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα της Χαμάς στη Γάζα. Μάλλον το αντίθετο.
Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που στηρίζουν αυτήν την αντίθεση: κανείς στη χώρα δεν θέλει η Χεζμπολάχ να λαμβάνει μονομερείς πολεμικές αποφάσεις χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης. Επιπλέον, οι στενοί δεσμοί της σιιτικής οργάνωσης με το Ιράν παρασύρουν τον Λίβανο σε μια σύγκρουση με τη Δύση μέσω αντιπροσώπων στην εδαφική επικράτεια της μεσανατολικής χώρας και τέλος, η Χεζμπολάχ σε καμία περίπτωση δεν διαθέτει τη στρατιωτική ικανότητα να αλλάξει ουσιαστικά την κατάσταση της Λωρίδας της Γάζας. Μετά από ένα χρόνο πολέμου στον παλαιστινιακό θύλακα, η Γάζα παραμένει κατεστραμμένη και η εμπλοκή της Χεζμπολάχ δεν μπόρεσε να κάνει και πολλά για να το αλλάξει αυτό.